Nerde o eski arkadaş,dostluklar?

Nerde o eski rakadaş,dostluklar? derken,"Nerde O eski Bayramlar?" da hatırlamış olduk

Nerde o eski arkadaş,dostluklar?..

Çok esilerden değilde,daha bir kaç yıl öncesine,arkadaş,dost,aileler bir araya gelirler,arkadaş,dostlukları dahada perçinleşirdi...

Bir tarafta,çocuklar kendi aralarında oynarken,büyüklerde,koyu bir sohbet içinde

,çay,kurabiye,pasta ne varsa yeyip içilirdi...

Hatta,bazen,çay akşamlarına devetiyeler olurdu.

Gurbette oluşan arkadaş,dostluklar ebedileşirdi.

*Diğer bir adıyla,”acı,keder ve sevinçler paylaşılırdı”

Paylaşıldıkçada,”hüzün,sıkıntı,keder”ler azalırdı.

Hatta,bu dostlukları ebedileştirmek için,kendi arlarında,gelin,damat bağları kurarak,yeni hısım,akrabalıklar oluşturanlar vardı.

*ZAMAN AKIŞIN DA...

Eski arkadaş,dostluklr da nerde ise mazı oldu.

Zaman geldi çocuklar büyüdü,kendi kabiliet ve imkanlarına göre eğtimini tamamlayanlar oldu.

Bazıları büyüdü,kismet,nasip ile evlenler,hayata atılan beraberlikler oldu...

Bu söz konusu dost,arkadaş bildiğimiz aileler,bu kutsî günlere(maalesef) birbirlerini davet etmediklerine şahit olanlardan sayılırız!..

Bu,(belkide,bize göre)garıp olan durum-ları,işin uzmanı Sosyolog,pisiloglara danışmakta fayda vardı. ;

”...bu değişikliklerin sebebi ne idi?” Bu, dost,aile bağlarını yeniden nasıl tesis edebiliriz?".

RAHMETLİ NECİP FAZIL'IN BİR ESERİNI HATIRLADIK.

"Bir konakta bir kaç kat...En alta ebebeyin,ust katlarada, gelin-damat;en üst katta çocuklar,adeta birbirlerine yabancı...” şeklinde uzunca yazısını hatırlattı bize.

ŞİMDİKİ  BİR ÇOK AİLE YAPISI DA,BUNA BENZER.

( Bir posta kutusunda,bir kaç ad-ismin,yer aldığı gibi)

Bir tarafta tv.de diziler,bir tarfta da her çocuk(genç)elinde akıllı telefon onlarla meşkül.

"Hatta" sı da var..rahatca cart atbilme için,kendi odasına,köşesine çekilenler...

Yani,ev de bile “aile olmanın” kopukluğu yaşanmaktadır.

Buna benzer halleri taşıyanları fark ettikçe,İmam Gazâlî'nın,"Şahsiyet terbiyesi” geldi hatırımıza.

Gazâliye göre,Karekter,”ne ma'rifet,ne kudret,nede fiildir”

Karakter,"nefiste yerleşmiş bir durumdur” der.Yani,hafızaya işlenmiş datay/bilgiler gibiydi.

Bu bilgiler,aileden,çevreden vede okulda işlenmış,aşılanmış,olabilirdi.

Bu da,kuşakların birbirine uzaklaşmasına,”hal-hatır” sorm ayı bile bilemeyen yeni kuşakları yetiştiren aileler...Bunlardan oluşan,ev-aile,mahalle ve de şehirlerin halını düşünüm!..

"Nerde o eski arkadaş,dostluklatr?” demeye,serdenişe devam edeceğiz bu gidişle.

Sadece,telefon,WhatsAplla kalmasın arkadaş,dostluklar.

Arkadaş,dostluklar,”güneş vurana kadar” kalmasın.

ŞAİR'İN DEDİĞİNE GÖRE...

Şiâirin dediği gib,” paran kadar”merhaba!”lar olmasın.

“Takılıp kaldığım çıkar çarkları,/Durdurup,yoluma gidemez oldum.

Gözümden akan bunca yaşları,/Dindirip,derdimi diyemez oldum!.”

*DOST DİYE GECEYI  SIĞINAK YAPMIŞTIM...

“Dost diye geceyi sığınak yaptım;/Arayıp buldular,vurdular beni./Yalvardım,haykırdım,duyan olmadı./Ayaklar altında ezdiler beni.”(...) 1987,Münih

*Evet,bugün,bir çok arkadaş,dostluk,aileler de bu ahval,vaziyetteler.Yani,insanlık kan kaybediyor,biline!..